Jeszcze inne padły na ziemię dobrą i wydały plon: to stokrotny, tamto sześćdziesięciokrotny, a tamto trzydziestokrotny. (Mt 13,8)
ἄλλα δὲ ἔπεσεν ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν καὶ ἐδίδου καρπόν, ὃ μὲν ἑκατόν, ὃ δὲ ἑξήκοντα, ὃ δὲ τριάκοντα.
alia vero ceciderunt in terram bonam et dabant fructum aliud centesimum aliud sexagesimum aliud tricesimum.
Ta przypowieść opowiada o ziemi, na którą spada ziarno. Nie jest to więc przypowieść o ziarnie, jak zwykło się ją nazywać, ale o glebie. Ziarno jest zawsze to samo – słowo Boże. Wzrostu udziela Bóg, ale grunt, na który to ziarno spadnie, zależy ode mnie.
