Lekarz (רֹפֵא rōfē’), w języku hebrajskim jest to imiesłów aktywny od czasownika „leczyć lub wyleczyć” (rf’), który znaczy również „uratować”, „uzdrowić”. Dosłowne znaczenie imiesłowu brzmi zatem „leczący”, „uzdrawiający”. 
W dzisiejszym Psalmie responsoryjnym (Ps 103), psalmista błogosławi Pana, ponieważ On „odpuszcza wszystkie twoje winy i leczy (רֹפֵא rōfē’) wszystkie choroby” (w. 3). Czasownik „leczy” w oryginale hebrajskim oznacza „lekarz”. On Bóg jest twoim „lekarzem”. W ten właśnie sposób mówi o sobie Bóg do Izraela po przejściu Morza Czerwonego w paschalną noc: „Ja Pan jestem twym lekarzem (rōfē’)” (Wj 15,26). Trzeba zauważyć, że w tym wersecie działanie Boga jest ukazane za pomocą dwóch imiesłowów „odpuszczający (sōlēah)” i „leczący (rōfē’)”. Powiązanie tych dwóch czynności wskazuje na wzajemną zależność, to znaczy, że bez odpuszczenia winy nie ma uleczenia. 
Podobne podejście prezentuje Syrach w pierwszym Czytaniu (Syr 27). Autor nie tylko łączy odpuszczenie naszej winy przez Boga z naszym odpuszczeniem winy innym ludziom, którzy nam zawinili, ale także mówi: „Gdy człowiek żywi złość przeciw drugiemu, jakże u Pana szukać będzie uzdrowienia?”. Każdy z nas pragnie uzdrowienia duchowego i fizycznego, ale żeby móc przyjąć takie uzdrowienie, potrzebna jest dyspozycyjność do przebaczenia, to znaczy uzdrowienia relacji z druga osobą. 
Stąd też Pan Jezus w Ewangelii (Mt 18) na pytanie zniecierpliwionego Piotra: „Panie, ile razy mam przebaczać?” odpowiada „nie mówię ci siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy”, co znaczy „zawsze”. Przebaczając innym, uwalniamy się od uraz i złości, jaką niejednokrotnie nosimy w sercu, gdy ktoś nas obrazi. Przebaczenie jest rodzajem uzdrowienia, jakiego dokonuje w nas Bóg, nasz רֹפֵא (rōfē’) – „lekarz”.