I jeśli siedmiokroć na dzień zgrzeszyłby tobie i siedmiokroć powiedziałby do ciebie: zmieniam myślenie, przebacz mu. (Łk 17,4)
καὶ ἐὰν ἑπτάκις τῆς ἡμέρας ἁμαρτήσῃ εἰς σὲ καὶ ἑπτάκις ἐπιστρέψῃ πρὸς σὲ λέγων· μετανοῶ, ἀφήσεις αὐτῷ.
Et si septies in die peccaverit in te, et septies in die conversus fuerit ad te, dicens: Pœnitet me, dimitte illi.
Po przeliczeniu grzechu i żalu bilans wychodzi na zero. A ostatni akt, to akt żalu grzesznika. Siódemka jest bardzo pojemna. Ostatecznie w niej skrywa się pełnia. Siedmiokrotny żal skłania do siedmiokrotnego przebaczenia, uwolnienia. Czyli ostatni akt tej dynamiki należy do Miłosierdzia Bożego. Bóg zawsze jest gotów nam przebaczyć, ilekroć do Niego prowadzi nas skrucha. Siedmiokrotnie skruszony staję przed Ojcem.
