Grób (שַׁחַת šaḥaṯ), rzeczownik ten w języku hebrajskim znaczy także „dół”, „pułapka”, „świat zmarłych”, „zniszczenie”, „zagłada”. Czasownik pochodzący od tego rdzenia znaczy „zniszczyć”, „unicestwić”. Rzeczownik ten wskazuje na „dół”, do którego zostaje złapane zwierzę. W Biblii słowo to najczęściej używane jest w znaczeniu metaforycznym i odnosi się do ludzkiego doświadczenia niepowodzenia, do obrazu kogoś, kto kopie pod kimś dół, ale potem sam w niego wpada, do obrazu pułapki, w której ktoś się znalazł. Słowo שַׁחַת (šaḥaṯ), jako „fosa” czy „dół”, z którego nie ma wyjścia, jest obrazem „grobu” i „szeolu”. 

Takie znaczenie posiada hebrajskie słowo שַׁחַת (šaḥaṯ) w dzisiejszym Psalmie responsoryjnym (Ps 16,9-10): „Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje, a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie, bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie”. Dosłownie: „nie dopuścisz by twój sprawiedliwy (חֲסִידְךָ ḥǎsîdkā) pozostał w grobie”. To właśnie ten Psalm cytuje św. Piotr w swoim przemówieniu w dzień Pięćdziesiątnicy, kiedy mówi o zmartwychwstaniu Jezusa, że Bóg wskrzesił Go, zerwawszy więzy śmierci, gdyż niemożliwe było, aby ona panowała nad Nim, bo Dawid mówi o Nim: „Miałem zawsze Pana przed oczami, gdyż stoi po mojej prawicy, abym się nie zachwiał…, moje ciało będzie spoczywać w nadziei, że nie zostawisz duszy mojej w Otchłani ani nie dasz Świętemu Twemu ulec rozkładowi (שַׁחַת šaḥaṯ)”. 

W dzisiejszej Ewangelii (Łk 24,13-35) Jezus zmartwychwstały spotyka uczniów idących do Emaus i pyta ich, o czym tak rozprawiają w drodze. Wtedy uczniowie, nie domyślając się, że rozmawiają z samym Zmartwychwstałym Panem, opowiadają Mu o tym, co się wydarzyło w Jerozolimie, że przywódcy ludu wydali Go na śmierć i ukrzyżowali, a oni spodziewali się, że właśnie On miał wyzwolić Izraela. Na domiar tego, niektóre kobiety, które rano poszły do grobu przeraziły ich wiadomością, że grób był pusty, a one miały widzenie aniołów, którzy twierdzili, że On żyje. 

To właśnie „pusty grób” Jezusa, jest znakiem Jego Zmartwychwstania i otwiera nam drogę do naszego powstania z grobu w tajemnicy naszego przyszłego zmartwychwstania. W sensie przenośnym, słowo שַׁחַת (šaḥaṯ), pojawia się wiele razy w naszym codziennym życiu, usłanym „pułapkami” i „dołami”, które wprowadzają w nasze życie sytuacje grobowe. To właśnie z takich sytuacji Pan ma moc nas uwolnić, wyprowadzić i, jak dodaje Psalmista, ukazać nam ścieżkę życia, i obdarzyć pełnią radości przy Jego boku.