Deptać (πατέω pateō)
Oto dałem wam moc stąpać po wężach i żmijach i nad całą siłą przeciwnika, i nic wam nie zaszkodzi. (Łk 10,19)
ἰδοὺ δέδωκα ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων, καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδὲν ὑμᾶς οὐ μὴ ἀδικήσῃ.
Wydaje się, że jeszcze tak niedawno Jezus mówił o pewnej chwale swego Królestwa: “Oto dałem wam władzę stąpania (patein) po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi” (Łk 10,19). W dzisiejszej Ewangelii natomiast zapowiada deptanie (patoumene) tego, co jest największą świętością, czyli Jerozolimy. Bywa tak, że to, co grzeszne i złe, rości sobie prawo do deptania naszego Miasta Pokoju. Wtedy zło wydaje się triumfować, a my tracimy z oczu perspektywę nadziei. Dzisiaj jednak Chrystus ukazuje, że “czasy pogan przeminą” i że to On ma ostateczne zdanie w dziejach świata, czyli również i w naszych. W końcu to On jest deptającym głowę węża.
