#napomnienie

Jeśli zaś zgrzeszyłby w ciebie brat twój, idź przekonaj go między tobą i nim samym: jeśli cię posłucha, pozyskałeś brata swego. (Mt 18,15)

Ἐὰν δὲ ἁμαρτήσῃ εἰς σὲ ὁ ἀδελφός σου, ὕπαγε ἔλεγξον αὐτὸν μεταξὺ σοῦ καὶ αὐτοῦ μόνου. ἐάν σου ἀκούσῃ, ἐκέρδησας τὸν ἀδελφόν σου.

Bardzo dużo napięcia zwykle wywołuje kwestia napominania braterskiego. Często kończy się konfliktem, obrażaniem się, rozstaniem. Rodzi też wątpliwości, czy powinienem napominać, skoro sam nie jestem lepszy w myśl przysłowia: Przygadywał kocioł garnkowi.

A jednak sens ewangeliczny jest taki, że chodzi o pozyskanie, o ocalenie więzi, o zachowanie jedności, która staje się miejscem, w którym pośrodku, między nami, i z nami, jest Pan. To właśnie taka intencja ma towarzyszyć temu “przekonywaniu” brata.

Ciekawostką gramatyczną jest to, że czasownik “pozyskać” κερδαίνω (kerdaino) jest użyty w takim czasie, który potwierdza, że już się to dokonało. Słowo Boże jest o krok przed nami, dlatego, że Ono prowadzi.