Pamiętaj, nie zrywaj Twego przymierza z nami. (Jr 14,21)
זְכֹר אַל־תָּפֵר בְּרִיתְךָ אִתָּנוּ
μνήσθητι μὴ διασκεδάσῃς τὴν διαθήκην σου τὴν μεθ᾽ ἡμῶν.
recordare, ne irritum facias foedus tuum nobiscum.
Pamięć odgrywa bardzo ważną rolę w Biblii. Naród Wybrany był wezwany, by przechowywać w pamięci to wszystko, co Pan im uczynił. Nie była to jedynie czynność intelektu, ale przede wszystkim serca. Pamięć o działaniu Boga miała podtrzymać wiarę, szczególnie w trudniejszych momentach życia. Było to związane z myślą, że jeśli „wtedy” Bóg tego dokonał, to na pewno nie zostawi mnie „teraz”.
Dzisiejsze Słowo odkrywa przed nami kolejną prawdę. Nie tylko człowiek przechowuje w sercu pamięć o Bogu i Jego dziełach, ale to przede wszystkim Bóg pamięta o człowieku. On myśli o mnie i nosi mnie w pamięci swojego serca.
