Jezus więc ujrzawszy Matkę i ucznia stojącego obok, którego miłował, mówi Matce: Oto Syn twój. (J 19,26)
Ἰησοῦς οὖν ἰδὼν τὴν μητέρα καὶ τὸν μαθητὴν παρεστῶτα ὃν ἠγάπα, λέγει τῇ μητρί· γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου.
cum vidisset ergo Iesus matrem et discipulum stantem quem diligebat dicit matri suae mulier ecce filius tuus.
Słownik podpowiada, że jest to słowo pierwotne, tzn. nie ma etymologii. Jest zatem u początku. Podobnie, jak i słowo “ojciec” – πατήρ. Każdy z nas ma najmocniejszą więź fizyczną z matką, gdyż nosiła nas w swoim ciele od początku — od poczęcia. Owszem, przyszedł czas narodzin, odłączenia od piersi, wyjścia z domu. Jednak pozostaje coś, co niesiemy w pamięci, niemal w każdej komórce — jej obecność, wdzięczność — gdy kochała i kocha, ból — gdy tej i takiej miłości zabrakło.
Dziś Maryja przyjmuje w mocy testamentu z Krzyża każdego i każdą z nas za swoje dzieci. Od tej pory ta Kobieta-Maryja jest najbliższa sercu. Mulieris dignitas… geniusz kobiety.
