Innej przypowieści słuchajcie: Człowiek był Pan domu, który zasadził winnicę i ogrodzeniem ją otoczył, i wykopał w niej tłocznię, i wybudował wieżę, i wynajął ją rolnikom, i odjechał. (Mt 21,33)
Ἄλλην παραβολὴν ἀκούσατε. ἄνθρωπος ἦν οἰκοδεσπότης ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκεν καὶ ὤρυξεν ἐν αὐτῷ ληνὸν καὶ ᾠκοδόμησεν πύργον καὶ ἐξέδετο αὐτὸν γεωργοῖς καὶ ἀπεδήμησεν.
aliam parabolam audite homo erat pater familias qui plantavit vineam et sepem circumdedit ei et fodit in ea torcular et aedificavit turrem et locavit eam agricolis et peregre profectus est.
Alegoria winnicy bardzo często powraca w przypowieściach Pana Jezusa, a także jest obrazem Izraela w Starym Testamencie. Pierwszą troską Pana jest posadzenie winnicy, którą otoczył swoją troską, przygotował do owocowania. Czasownik sadzić pochodzi od słowa ϕύω [fyō], co znaczy: zrodzić, urodzić się, wyrosnąć, i niesie ze sobą konotacje płodności, życia, błogosławieństwa.
Bóg jest źródłem życia i wszelkiej płodności. Jego ojcowska ręka ukształtowała nas i cały świat z nadzieją, że będziemy najpiękniejszym owocem tej ziemi.
