I przepełnieni zdumieniem mówili: Dobrze wszystkim uczynił i głuchych uczynił słyszącymi i niemych mówiącymi. (Mk 7,37)
καὶ ὑπερπερισσῶς ἐξεπλήσσοντο λέγοντες· καλῶς πάντα πεποίηκεν,καὶ τοὺς κωφοὺς ποιεῖ ἀκούειν καὶ τοὺς ἀλάλους λαλεῖν.
et eo amplius admirabantur, dicentes: Bene omnia fecit: et surdos fecit audire, et mutos loqui.
Zdziwienie jest reakcją poznawczą na spotkanie z nieoczekiwaną rzeczywistością, z czymś nowym, fascynującym. W filozofii klasycznej podkreśla się, że zdumienie jest początkiem umiłowania mądrości. Bez tego doświadczenia, umysł pozostaje jedynie biernie receptywny, w pewien sposób trwa w immanentnym samozadowoleniu.
Na poziomie doświadczenia duchowego zdumienie, które rodzi się ze spotkania z Bogiem i Jego dziełami, prowadzi do kontemplacji. Zachwyt nad Jego dobrocią jest jak uderzenie fali ciepła po zimnej nocy, jak muśnięcie promieniem słońca po chmurnych dniach. Znając już pierwsze dary z Nieba nie zabraknie nam dziś okazji do wdzięczności za każde dobro, które kładzie przed nami Boża miłość.
