Również Annie dał część, lecz podwójną, gdyż Annę bardzo miłował, mimo że Pan zamknął jej łono. (1Sm 1,5)
וּלְחַנָּ֕ה יִתֵּ֛ן מָנָ֥ה אַחַ֖ת אַפָּ֑יִם כִּ֤י אֶת־חַנָּה֙ אָהֵ֔ב וַֽיהוָ֖ה סָגַ֥ר רַחְמָֽהּ׃
Annæ autem dedit partem unam tristis, quia Annam diligebat. Dominus autem concluserat vulvam eius.
Historia Anny odsłania sposób myślenia i postawy tych, którzy uznawali w wierze, że jedyny Bóg Jahwe jest dawcą życia. To On zamyka i otwiera łono kobiety, tzn. w Jego mocy jest dawać życie, zsyłać błogosławieństwo na małżonków. Jeśli Bóg zamknął, to On może otworzyć. Taka była prosta wiara. Jeśli On zamknie, to nikt inny nie może otworzyć, a jeśli On otworzy, nikt zamknąć nie zdoła. Ostatecznie Bóg otworzył łono Anny, a wcześniej łono Racheli (zob. Rdz 30,22). W Jego mocy, miłości i mądrości, jest dar życia.
