Pan, Bóg twój, wzbudzi ci proroka spośród braci twoich, podobnego do mnie. Jego będziesz słuchał. (Pwt 18,15)
נָבִ֨יא מִקִּרְבְּךָ֤ מֵאַחֶ֨יךָ֙ כָּמֹ֔נִי יָקִ֥ים לְךָ֖ יְהוָ֣ה אֱלֹהֶ֑יךָ אֵלָ֖יו תִּשְׁמָעֽוּן׃
Prophetam de gente tua et de fratribus tuis sicut me suscitabit tibi Dominus Deus tuus; ipsum audietis.
Prorok (נָבִיא – nābî՚), rzeczownik ten pochodzi od czasownika nb՚, który w koniugacji nifal znaczy „prorokować, mówić jak prorok, być w uniesieniu prorockim”. Rzeczownik נָבִיא (nābî՚) określa człowieka powołanego przez YHWH do tego, aby być mediatorem Słowa Bożego. Prorok jest „ustami Boga”. Według Biblii działanie proroka zakłada jego namaszczenie Duchem, który spoczywa na proroku i umacnia jego słowo. Przyjęcie lub odrzucenie słowa głoszonego przez proroka jest więc odrzuceniem samego Boga.
W dzisiejszym czytaniu z Księgi Powtórzonego Prawa (18,15-20) Mojżesz zapowiada powołanie przez Boga proroka podobnego do niego, który będzie mediatorem pomiędzy Bogiem i ludem. Po doświadczeniu obecności Boga pod górą Horeb, Izrael prosił o takiego mediatora, mówiąc: „Niech więcej nie słucham głosu Pana, Boga mojego i niech już nie widzę tego wielkiego ognia, abym nie umarł”. Wtedy sam Bóg zapowiedział powołanie proroka, w którego usta włoży On swoje słowa, i który będzie mówił w Jego Imieniu. Już w Dziejach Apostolskich (Dz 7), w mowie Szczepana, odnajdujemy wiarę w wypełnienie się tej Bożej zapowiedzi w osobie Pana Jezusa.
Działalność Jezusa, o której czytamy w dzisiejszej Ewangelii (Mk 1,21-28), od samego początku świadczyła o Boskiej mocy działającej w Nim. Słuchający Go w synagodze w Kafarnaum zdumiewali się Jego nauką: „uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie”. Ci ostatni nauczali, powołując się na autorytet mistrzów i nauczycieli w Izraelu, Jezus natomiast wypowiadał Słowo Ojca i mówił z głębi doświadczenia ścisłej relacji z Nim. Boska moc Jego słów ujawniała się i była potwierdzana Jego działaniem, mocą, jaką posiadał nad tym, co zniewala człowieka, co trzyma jego wolność w pętach. „Był właśnie w synagodze człowiek opętany przez ducha nieczystego. […] Lecz Jezus rozkazał mu surowo: Milcz i wyjdź z niego!”. Jezus nakazuje milczenie nieczystemu duchowi, który ujawniał prawdę o Nim, mówiąc „wiem, kto jesteś, Święty Boga!”, ale po to, by Go odrzucić.
Nie wystarczy wiedzieć, kim jest Jezus, potrzeba otworzyć się na Niego z ufnością w Jego oczyszczające działanie. Jezus jest Świętym Bogiem i stąd płynie Jego nauka z mocą, autorytet i pełnia władzy nad złem. Stąd możemy ufać Mu i w wolności serca poddać się Jego mocy i słuchać Jego nauki.
