«Wstań! Idź do Sarepty koło Sydonu i tam będziesz mógł zamieszkać, albowiem kazałem tam pewnej wdowie, aby cię żywiła». (1 Krl 17,9)
קוּם לֵךְ צָרְפַתָה אֲשֶׁר לְצִידוֹן וְיָשַׁבְתָּ שָׁם הִנֵּה צִוִּיתִי שָׁם אִשָּׁה אַלְמָנָה לְכַלְכְּלֶךָ׃
“Surge et vade in Sarepta Sidoniorum et manebis ibi; praecepi enim ibi mulieri viduae, ut pascat te”.
Bóg wybiera ubogą wdowę, by stała się żywicielką proroka Eliasza. Nie miała ona NIKOGO oprócz syna i NICZEGO oprócz garści mąki i odrobiny oliwy…. A mimo to, a może właśnie dlatego (!), Pan dał jej tę misję.
Można powiedzieć, że wybór Boga wydawał się po ludzku bezsensowny i niedorzeczny… Ale dzięki ubóstwu tej wdowy mogła w pełni objawić się moc Pana. Podobnie jest w naszym życiu — często wiele zadań nas przerasta, ale w Bożej logice nie jest to powód do smutku. Kolejny raz ma nas to przekonać, że “z Boga jest owa przeogromna moc, a nie z nas” (2 Kor 4,7).
