Tak więc nie jesteście obcymi i przechodniami, lecz jesteście współmieszkańcami świętych i domownikami Boga. (Ef 2,19)
Ἄρα οὖν οὐκέτι ἐστὲ ξένοι καὶ πάροικοι ἀλλʼ ἐστὲ συμπολῖται τῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ θεοῦ.
Ergo iam non estis hospites, et advenæ: sed estis cives sanctorum, et domestici Dei.
Przynależność do wspólnoty stanowi jedno z silnych uwarunkowań, potrzebę naszego życia. Doświadczenie Kościoła otwiera przed każdym wierzącym przestrzeń domu, który jednocześnie sam tworzy. Te więzi rozciągają się poza horyzont wydarzeń, tu na ziemi. One mają swoje umocowanie także w społeczności Świętych, w samym Bogu. Niebieskie Jeruzalem jest miastem, gdzie mieszkań jest wiele. Oby każdemu z nas Pan powiedział: “Wejdź do radości twego Pana”.
