z głodnym łamać się chlebem, przyjąć do domu biednych i bezdomnych, przyodziać nagiego, którego zobaczysz, i nie odwracać się od swoich bliskich! (Iz 58,7)
הֲלֹוא פָרֹס לָרָעֵב לַחְמֶךָ וַעֲנִיִּים מְרוּדִים תָּבִיא בָיִת כִּי־תִרְאֶה עָרֹם וְכִסִּיתֹו וּמִבְּשָׂרְךָ לֹא תִתְעַלָּם׃
frange esurienti panem tuum et egenos vagosque induc in domum tuam cum videris nudum operi eum et carnem tuam ne despexeris.
διάθρυπτε πεινῶντι τὸν ἄρτον σου καὶ πτωχοὺς ἀστέγους εἴσαγε εἰς τὸν οἶκόν σου· ἐὰν ἴδῃς γυμνόν, περίβαλε, καὶ ἀπὸ τῶν οἰκείων τοῦ σπέρματός σου οὐχ ὑπερόψῃ.
Żydzi mieli obowiązkowy post w Dzień Przebłagania, a po wygnaniu babilońskim post nabiera coraz większego znaczenia. Bóg nie ma upodobania w praktykach postnych tylko dla oka, bez przywiązania do Jego Osoby. Połączony dopiero z tym, co nazywamy uczynkami miłosierdzia, pragnąc upodobnić się do Niego, jest wypełnianiem przykazania miłości. Dobrym przykładem dzielącej się z drugim jest uboga wdowa (por. Mk 12, 41-44). Dla niej uczynek miłosierdzia nie pojawia się od święta – to jej styl życia.
