Jak pasterz dokonuje przeglądu swojej trzody, wtedy gdy znajdzie się wśród rozproszonych owiec, tak Ja dokonam przeglądu Moich owiec i uwolnię je ze wszystkich miejsc, dokąd się rozproszyły w dni ciemne i mroczne. (Ez 34,12)
כְּבַקָּרַת רֹעֶה עֶדְרוֹ בְּיוֹם־הֱיוֹתוֹ בְתוֹךְ־צֹאנוֹ נִפְרָשׁוֹת כֵּן אֲבַקֵּר אֶת־צֹאנִי וְהִצַּלְתִּי אֶתְהֶם מִכָּל־הַמְּקוֹמֹת אֲשֶׁר נָפֹצוּ שָׁם בְּיוֹם עָנָן וַעֲרָפֶל׃
sicut visitat pastor gregem suum in die quando fuerit in medio ovium suarum dissipatarum sic visitabo oves meas et liberabo eas de omnibus locis quo dispersae fuerant in die nubis et caliginis.
ὥσπερ ζητεῖ ὁ ποιμὴν τὸ ποίμνιον αὐτοῦ ἐν ἡμέρᾳ ὅταν ᾖ γνόφος καὶ νεφέλη ἐν μέσῳ προβάτων διακεχωρισμένων οὕτως ἐκζητήσω τὰ πρόβατά μου καὶ ἀπελάσω αὐτὰ ἀπὸ παντὸς τόπου οὗ διεσπάρησαν ἐκεῖ ἐν ἡμέρᾳ νεφέλης καὶ γνόφου.
Obraz pasterza prowadzącego stado owiec, czy dbającego o nie w górach, jest dobrze znany chyba każdemu człowiekowi. Pasterz, który często jest właścicielem owiec, dba o nie, ponieważ owce są źródłem jego dochodów, lub jemu i jego rodzinie dostarczają pożywienia i odzienia. Im lepiej zadbane, czy tłuste, tym cenniejsze.
W Starym Testamencie, od pierwszych kart Biblii poznajemy zawód pasterza, trudnił się nim Abel. Zawód pasterza był dobrze znany, szanowany, pasterzami byli także m.in.: Abraham, Izaak, Jakub, Mojżesz, król Dawid. W czasach Jezusa już niekoniecznie ta praca była szanowana. Pasterze byli uważani za prostych czy nawet prostackich, niewykształconych ludzi, z którymi się za bardzo nie liczono. Niemniej przed naszymi oczami staje Bóg jako Pasterz Izraela. Bóg mówi o sobie jako o dobrym Pasterzu, który troszczy się o owce, szuka dla nich dogodnego miejsca na pastwisko, szuka zabłąkanej, troszczy się o chorą, a mocną i tłustą umacnia. Robi to nie dla interesu, nie dla zysku, ale z miłości. Kontynuację tej myśli, czy tego obrazu Boga, znajdujemy w Ewangelii. Jezus kilkakrotnie mówi o sobie, że jest Dobrym Pasterzem, nawiązując do Starego Testamentu. W ten sposób pokazuje nie tylko troskę o owce, ale swoją łączność z Ojcem.
My, Jego owczarnia, jesteśmy naprawdę pod opieką Pasterza, niezależnie w jakiej jesteśmy kondycji, jesteśmy dla Niego ważni. Dlaczego? Ponieważ Bóg każdą owcę zna po imieniu i każdą kocha, a Jezus za każdą owcę oddał życie. Pasterz stał się Barankiem, którego zaprowadzono na rzeź, byśmy my mogli żyć wiecznie.
