I uczynił przyjęcie wielkie Lewi Jemu (Jezusowi) w domu swoim, i był tłum liczny celników i innych, którzy byli z nimi leżącymi przy stole. (Łk 5,29)
Καὶ ἐποίησεν δοχὴν μεγάλην Λευὶς αὐτῷ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ, καὶ ἦν ὄχλος πολὺς τελωνῶνκαὶ ἄλλων οἳ ἦσαν μετʼ αὐτῶν κατακείμενοι.
et fecit ei convivium magnum Levi in domo sua et erat turba multa publicanorum et aliorum qui cum illis erant discumbentes.
Wybrane słowo występuje tylko w Ewangelii św. Łukasza. W Ewangelii św. Łukasza jest ponad 20 miejsc mówiących o posiłku, uczcie, przyjęciu, śniadaniu. Zawsze jednak nie chodzi o samo jedzenie. Nie uprawia się tam tzw. “mistyki talerza” lub “nowej religii warzywno-postnej”. Nie snuje się tam nudnych refleksji meteorologicznych. Tam chodzi o obdarowanie miłością i miłosierdziem. Chodzi o przyjmowanie, o przyjęcie drugiego. Dlatego Pan Jezus uczniom mówił: “Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który Mnie posłał (J 4,34).
