I mówi mu: Zaprawdę, zaprawdę, mówię wam: zobaczycie Niebo, co otwarte jest, i aniołów Boga wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego. (J 1,51)
Kαὶ λέγει αὐτῷ· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὄψεσθε τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγότα καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ θεοῦ ἀναβαίνοντας καὶ καταβαίνοντας ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου.
et dicit ei amen amen dico vobis videbitis cælum apertum et angelos Dei ascendentes et descendentes supra Filium hominis.
Niebo zostało otwarte nie tylko dla wędrujących, podobnie jak w śnie Jakuba, aniołów. Ono jest dla nas. Na razie, spoglądamy tam, a nawet już jesteśmy w progu, jak św. Jan, gdy zobaczył bramę otwartą do Nieba. Tam trwa liturgia uwielbienia Boga. Tam słychać trishagion, tam słychać pieśń: Godzien jesteś, Panie i Boże nasz, odebrać chwałę i cześć, i moc, bo Ty stworzyłeś wszystko, a z woli Twojej istniało [to] i zostało stworzone. (Ap 4,11)
