Czemu zaś sami z siebie nie rozsądzacie sprawiedliwego? (Łk 12,57)
Τί δὲ καὶ ἀφʼ ἑαυτῶν οὐ κρίνετε τὸ δίκαιον;
quid autem et a vobis ipsis non iudicatis quod iustum est?
Prawda, dobro, sprawiedliwość, piękno, ciągle odwołują się w nas do sztuki rozeznania, rozróżniania. W normalnym stanie rzeczy dobro nie jest jednocześnie złem, piękno brzydotą, upał ulewą. Jest w nas, ale nie z nas, światło rozeznania. Boskie światło wprowadzające kosmos, czyli porządek. Niech nie zgaśnie w tobie dziś i jutro, i nigdy.
