Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. (Łk 1,57)
Τῇ δὲ Ἐλισάβετ ἐπλήσθη ὁ χρόνος τοῦ τεκεῖν αὐτήν, καὶ ἐγέννησεν υἱόν.
Elisabeth autem impletum est tempus pariendi et peperit filium.
Język grecki proponuje dwa określenia na czas. Jedno to καιρός (kairos) i oznacza właściwy moment, odpowiednią chwilę. Drugi natomiast to χρόνος. Ten z kolei charakteryzuje upływające momenty życia. Dziś u Elżbiety, w sumie, występują dwa na raz. Święty Łukasz pisze, że wypełnił się czas, aby porodziła i staje się to niebywałym przełomem zarazem. Może się nam zdarzać, że wypatrujemy swojej szansy w życiu, jakby miała się pojawić niespodziewanie i nagle. Tymczasem może to właśnie upływający χρόνος codzienności doprowadza nas do wielkich rzeczy. Ostatecznie ma nas w końcu przygotować na spotkanie z Chrystusem.
