Ojcze, ci których dałeś mi, chcę, aby gdzie jestem Ja i oni byli ze Mną, aby oglądali chwałę Moją, którą dałeś Mi, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata. (J 17,24)
Πάτερ, ὃ δέδωκάς μοι, θέλω ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγὼ κἀκεῖνοι ὦσιν μετʼ ἐμοῦ, ἵνα θεωρῶσιν τὴν δόξαν τὴν ἐμήν, ἣν δέδωκάς μοι ὅτι ἠγάπησάς με πρὸ καταβολῆς κόσμου.
Św. Jan od początku swojej Ewangelii prowadzi złotą nić wiążącą wszystkie miejsca związane z widzeniem, oglądaniem. Prowadzi nas, aż do wyznania aktu wiary umiłowanego ucznia, który “ujrzał i uwierzył”. Jednak ta droga widzenia dopełni się wtedy, gdy ujrzymy Go takim jaki jest. (zob 1J 3,2).
Wielkim pragnieniem Pana Jezusa – Syna Bożego jest przekazanie nam swojego spojrzenia na Ojca. Uczy nas zwracania oczu i serca w stronę miłości Ojca, Jego dobroci i łaskawości.
Wybrany czasownik jest połączeniem dwóch terminów oznaczających proces widzenia: θεάομαι theaomai oraz ὁράω horaō. Dlatego w dosłownym tłumaczeniu można oddać to jedno greckie słowo przez “oglądać widzenie”.
