Ci zaś powiedzieli do Niego: Uczniowie Jana poszczą często i błagania czynią, podobnie i faryzeuszów, Twoi zaś jedzą i piją. (Łk 5,33)
Οἱ δὲ εἶπαν πρὸς αὐτόν· οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου νηστεύουσιν πυκνὰ καὶ δεήσεις ποιοῦνται ὁμοίως καὶ οἱ τῶν Φαρισαίων, οἱ δὲ σοὶ ἐσθίουσιν καὶ πίνουσιν.
At illi dixerunt ad eum: Quare discipuli Ioannis ieiunant frequenter, et obsecrationes faciunt, similiter et Pharisæorum: tui autem edunt, et bibunt?
Każde życie potrzebuje pokarmu i nie jest samowystarczalne. Pokarm jest stałym elementem ludzkiej egzystancji. Wspólny posiłek, choćby tak prosty, jak kłosy łuskane w dłoniach, jest doświadczeniem wspólnoty, cieszenia się darem, dzielenia się dobrem. Dlatego uczniowie Jezusa jedzą i piją, uczą się wdzięczności. Nie śledzą innych, nie rozliczają z postów i błagań, gdyż ich uwaga jest skierowana na Tego, który dał nam siebie jako Chleb Żywy i Napój Prawdziwy.
