O jak są pełne wdzięku na górach nogi zwiastuna radosnej nowiny, który ogłasza pokój, zwiastuje szczęście, który obwieszcza zbawienie, który mówi do Syjonu: «Twój Bóg zaczął królować». (Iz 52,7)
מַה־נָּאו֨וּ עַל־הֶהָרִ֜ים רַגְלֵ֣י מְבַשֵּׂ֗ר מַשְׁמִ֧יעַ שָׁלֹ֛ום מְבַשֵּׂ֥ר טֹ֖וב מַשְׁמִ֣יעַ יְשׁוּעָ֑ה אֹמֵ֥ר לְצִיֹּ֖ון מָלַ֥ךְ אֱלֹהָֽיִךְ׃
Quam pulchri super montes pedes annuntiantis, praedicantis pacem, annuntiantis bonum, praedicantis salutem, dicentis Sion: “Regnavit Deus tuus!”.
Izajaszowa radość wydaje się prześcigać samą siebie. Dobra nowina zstępuje, by ogłosić pokój. W odpowiedzi na to rodzi się szczęście i dobro, które realizuje się w zbawieniu. Z naszej, paschalnej perspektywy czytamy te słowa jako zrealizowane, aktualne. Już nie czekamy, bo Bóg zaczął królować, już się nie spodziewamy, bo Syn Boży jest Ewangelią, Słowem, które stało się Ciałem.
