Mieszkanie moje będzie pośród nich, i Ja będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. (Ez 37,27)
וְהָיָ֤ה מִשְׁכָּנִי֙ עֲלֵיהֶ֔ם וְהָיִ֥יתִי לָהֶ֖ם לֵֽאלֹהִ֑ים וְהֵ֖מָּה יִֽהְיוּ־לִ֥י לְעָֽם׃
Et erit tabernaculum meum in eis: et ero eis Deus, et ipsi erunt mihi populus.
καὶ ἔσται ἡ κατασκήνωσίς μου ἐν αὐτοῖς, καὶ ἔσομαι αὐτοῖς θεός, καὶ αὐτοί μου ἔσονται λαός.
Wyrażenie “mój lud” albo „lud Boży” zawsze podkreśla szczególną relację. To Bóg wybrał Izrael za swój lud, o czym mówi Ezechiel w proroctwie dla narodów sąsiadujących z ludem Bożym.
Ludzie niewywodzący się ze środowisk żydowskich, ale wierzący w Mesjasza, w Jezusa Chrystusa, uznawani są za lud Boży. Jezus przyszedł do wszystkich ludzi, nie tylko po to, by zbawić Izrael. To gotowość oddania się Bogu decyduje o przynależności do ludu Bożego.
Każdy, kto przyjmuje Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela i Pana, staje się częścią ludu Bożego. To jest wolny wybór do tego, by naśladować samego Boga. Dlatego należy dokonać wyboru. Gdy podejmujemy decyzję, aby uchwycić się Boga, On również otacza nas swoją miłością i prowadzi. I wtedy prawdziwie stajemy się Bożym ludem.
