Sędziwością u ludzi jest mądrość, a dojrzałością starości — życie nieskalane. (Mdr 4,9)
πολιὰ δέ ἐστιν φρόνησις ἀνθρώποιςκαὶ ἡλικία γήρως βίος ἀκηλίδωτος.
cani autem sunt sensus hominis, et aetas senectutis vita immaculata.
I znowu logika Boża jest inna niż u ludzi. Dojrzałością staje się życie nieskalane, bo cały czas wybieram to, co Boże. Rzeczywiście, być dojrzałym, to działać cały czas po Bożemu.
