13.10.2019

καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἀναστὰς πορεύου· ἡ πίστις σου σέσωκέν σε.

I powiedział mu: Wstań, wyruszaj, wiara twoja ocaliła (zbawiła, uzdrowiła) Cię. (Łk 17, 19)

Słowo Jezusa nie jest rzucone na wiatr, ale na serce lub w serce. Wtedy podnosi, posyła i potwierdza zewnętrzny znak oczyszczenia.

Gdyby tak odnieść do sakramentu pokuty ostatnie to jedno zdanie, odkrylibyśmy na nowo radość Boga, który odnawia swoje dzieło, przywraca mu, nie dawny ale pierwszy blask.

Wiara zbawia bo jest emanacją bliskiej, wewnętrznej więzi ze Zbawicielem. Wdzięczność jest w stanie zawładnąć, głosem, ciałem, sercem by stały się harmonią chwały Bożej.