Jeżeli nasz Bóg, któremu służymy, istnieje i może nas wyratować z rozpalonego pieca, wyratuje nas także z twojej ręki, królu. (Dn 3,17)
הֵ֣ן אִיתַ֗י אֱלָהַ֙נָא֙ דִּֽי־ אֲנַ֣חְנָא פָֽלְחִ֔ין יָכִ֖ל לְשֵׁיזָבוּתַ֑נָא מִן־ אַתּ֨וּן נוּרָ֧א יָקִֽדְתָּ֛א וּמִן־ יְדָ֥ךְ מַלְכָּ֖א יְשֵׁיזִֽב׃
Ecce enim Deus noster, quem colimus, potest eripere nos de camino ignis ardentis, et de manibus tuis, o rex, liberare.
ἰδοὺ γὰρ ὁ Θεὸς ἡμῶν ὃν ἡμεῖς λατρεύομεν ἔστι δυνατὸς ἐξαιρέσθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τοῦ καιομένου, καὶ ἐκ τῶν χειρῶν σου, βασιλεῦ, ῥύσεται ἡμᾶς.
Heroiczne danie wolności Bogu w działaniu. Niech będzie Twoja wola i, jeśli chcesz, wyratujesz mnie z rozpalonego pieca. Jeśli nie, to i tak tylko Tobie chwała.
Hebrajskie słowo פּלח [pelach] oznacza służyć /pracować /oddawać cześć Panu Bogu. W kontekście biblijnym odnosi się do pełnej szacunku i wiernej postawy duchowego zaangażowania połączonego z praktycznym działaniem. Greckimi odpowiednikami tego słowa są λατρεύω [latreuō] oraz δοξάζω [doksadzō].