Tomasz zaś, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był z nimi, gdy przyszedł Jezus. (J 20,24)

Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετʼ αὐτῶν ὅτε ἦλθεν Ἰησοῦς.

To słowo „bliźniak” pochodzi w grece od liczebnika porządkowego „drugi”. Zarysowuje się ciekawy ciąg liczb: „jeden z dwunastu drugi”. Jeden – gdyż jest niepowtarzalny, z dwunastu – a to dlatego, że jest tam z wyboru Pana, bliźniak – gdyż jest moim bratem w drodze wiary, poszukiwania Jezusa, zmagania się z niewiarą. Jest też dla każdego z nas bliźniakiem, gdy wyznajemy już razem Pan mój, Bóg mój – sedno wiary w Syna Bożego. Zresztą zgodnie z celem Ewangelii Janowej.

Wpis z 24-godzinnym opóźnieniem. Dobrze, że nie po ośmiu dniach, bo byśmy już zapomnieli. Ale Pan nie zapomniał o Tomaszu i jego dylematach.