Ale biada wam, faryzeuszom, bo dajecie dziesięcinę z mięty i ruty, i ze wszystkich warzyw, a pomijacie sprawiedliwość i miłość Bożą. Tymczasem to należało czynić, i tamtego nie pomijać. (Łk 11,42)
ἀλλὰ οὐαὶ ὑµῖν τοῖς Φαρισαίοις, ὅτι ἀποδεκατοῦτε τὸ ἡδύοσµον καὶ τὸ πήγανον καὶ πᾶν λάχανον, καὶ παρέρχεσθε τὴν κρίσιν καὶ τὴν ἀγάπην τοῦ θεοῦ· ταῦτα δὲ ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα µὴ παρεῖναι.
To składanie ofiary z warzyw przypomina ofiarę składaną przez Kaina (por. Rdz 4,3nn). Tam tak samo, jak tu, chodzi o postawę serca, a nie o rodzaj, albo ilość składanej ofiary. Bo czy to są dwie połówki grosza (por. Mk 12,42), czy tysiąc ofiar całopalnych (por. 1 Krl 3,4), Bóg się tym nie wzbogaci i z tego nie skorzysta. Chodzi zawsze o ciebie, o to, czy potrafisz oddać Mu siebie.
