Już bowiem umrzeć nie mogą, gdyż są równi aniołom i są dziećmi Bożymi, będąc uczestnikami zmartwychwstania. A że umarli zmartwychwstają, to i Mojżesz zaznaczył tam, gdzie jest mowa o krzewie, gdy Pana nazywa Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba. (Łk 20,36-37)
οὐδὲ γὰρ ἀποθανεῖν ἔτι δύνανται, ἰσάγγελοι γάρ εἰσιν καὶ υἱοί εἰσιν θεοῦ τῆς ἀναστάσεως υἱοὶ ὄντες. ὅτι δὲ ἐγείρονται οἱ νεκροί, καὶ Μωϋσῆς ἐμήνυσεν ἐπὶ τῆς βάτου, ὡς λέγει κύριον τὸν θεὸν Ἀβραὰμ καὶ θεὸν Ἰσαὰκ καὶ θεὸν Ἰακώβ.
Nasze ciało kochane. To wokół niego toczy się całe nasze życie. Otaczamy je troską, a biada nam, kiedy je lekceważymy. To nasze ciało codziennie adorujemy w lustrze, golimy, malujemy, perfumujemy, karmimy, fundujemy mu diety, sanatoria i nękamy ćwiczeniami. W trosce o ciało płacimy ubezpieczenia zdrowotne, emerytalne, od nieszczęśliwych wypadków a nawet ubezpieczenie na życie. W trosce o ciało rolnicy produkują tony zdrowej żywności, a doktorzy z leczenia chorób ciała żyją dostatniej. Zakłady pogrzebowe i krematoria też nie mało zawdzięczają ciału ludzkiemu.
Więc Pan Jezus też o naszym ciele nie zapomniał. Pomyślał o jego losie po śmierci i zagwarantował mu życie i wieczne trwanie w nowym wydaniu. Dał zmartwychwstanie naszemu kochanemu ciału.
Ciekawe