Jan był jak płonąca i dająca światło lampa, wy zaś krótki czas chcieliście cieszyć się tym promieniejącym światłem. (J 5,35)
ἐκεῖνος ἦν ὁ λύχνος ὁ καιόμενος καὶ φαίνων, ὑμεῖς δὲ ἠθελήσατε ἀγαλλιαθῆναι πρὸς ὥραν ἐν τῷ φωτὶ αὐτοῦ.
ille erat lucerna ardens et lucens vos autem voluistis exultare ad horam in luce eius.
Człowiek został stworzony w sposób cudowny! Nasze ciało zakomunikuje prawdziwe emocje, nawet jeśli mówimy coś innego. Nie sposób jest się nie cieszyć, gdy doświadczamy radości. Może się to objawiać na różne sposoby, także w podskakiwaniu (ἅλλομαι hallomai). Doskonałym przykładem jest wzruszający widok trybun stadionowych, na których kibice rytmicznie podskakują do przyśpiewki o dość sugestywnym pomyśle co do PZPNu. Wielka radość (ἀγαλλιάω agalliaó) z osoby Jana Chrzciciela była jak najbardziej słuszna, chociaż nie ostateczna. Dobrze jest pamiętać, że znaki, które Pan Jezus czyni w naszym życiu – uzdrowienia, pozytywne rozstrzygnięcia różnych spraw – mają tylko nas doprowadzić do Niego, żyjącej Osoby.
