Wejdźmy do Jego mieszkania, padnijmy u podnóżka stóp Jego! (Ps 132,7)
נָבוֹאָה לְמִשְׁכְּנוֹתָיו נִשְׁתַּחֲוֶה לַהֲדֹם רַגְלָֽיו׃
Intremus in tabernacula eius adoremus scabillum pedum eius.
Mieszkanie (מִשְׁכָּן miškān), w języku hebrajskim jest to rzeczownik złożony z przedrostka „m” i rdzenia škn, który znaczy mieszkać. Rzeczownik ten wskazuje na miejsce, gdzie przebiega czynność wyrażona przez rdzeń škn, czyli miejsce zamieszkania, siedzibę, przybytek. Termin ten występuje w Starym Testamencie 139 razy, z czego aż 103 w tekstach kapłańskich (P), najczęściej w Wj 25-40, gdzie oznacza przybytek, mieszkanie Boga w swoim narodzie, wędrującym przez pustynię. Zaskakujący jest tłumaczenie przez LXX מִשְׁכָּן (miškān) greckim słowem σκηνή, oznaczający namiot, ponieważ w tekstach występuje także inny termin hebrajski אֹהֶל (ʼōhel), który LXX tłumaczy tym samym słowem σκηνή (skēnē), pomijając zupełnie różnice, jakie zachodzą pomiędzy dwoma terminami hebrajskimi.
W dzisiejszej Ewangelii według św. Jana (J 14,23-29), Pan Jezus mówi: jeśli ktoś mnie miłuje, będzie zachowywał moje słowo. I mój Ojciec go umiłuje, i przyjdziemy do niego, i u niego zamieszkamy. Należy zauważyć, że na początku rozdz. 14 Jezus ujawnia uczniom, że w domu Jego Ojca jest wiele mieszkań i On idzie przygotować nam mieszkanie. Kiedy powróci, zabierze nas, żebyśmy byli z Nim. Tymczasem to On zamieszka poprzez miłość w sercu tego, który Go miłuje i przez to zachowuje Jego słowo. Mieszkanie Boga nie jest rzeczywistością statyczną, lecz dynamiczną. Mieszkać gdzieś znaczy żyć tam i działać.
Zamieszkiwanie Boga w nas i nasze w Bogu Pan Jezus wyrazi także innymi słowami: Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić (J 15,5). W stwierdzeniu „nie możecie” kryje się greckie δύναμαι (dynamai), to znaczy, że sami z siebie nie mamy takiej „mocy” w sobie, aby wydać owoc. Ta moc jest nam dana przez Tego, który w nas mieszka, który obdarza nas swoją mocą i przez nas objawia się innym, wszystkim narodom, o których mówi Psalm responsoryjny i Dzieje Apostolskie.
