Mówiłem wam o tych sprawach w przypowieściach. Nadchodzi godzina, kiedy już nie będę wam mówił w przypowieściach, ale całkiem otwarcie oznajmię wam o Ojcu. (J 16,25)
Ταῦτα ἐν παροιμίαις λελάληκα ὑμῖν· ἔρχεται ὥρα ὅτε οὐκέτι ἐν παροιμίαις λαλήσω ὑμῖν ἀλλὰ παρρησίᾳ περὶ τοῦ πατρὸς ἀπαγγελῶ ὑμῖν.
Hæc in proverbiis locutus sum vobis. Venit hora cum iam non in proverbiis loquar vobis, sed palam de Patre annunciabo vobis.
Już tak wiele razy słyszeliśmy opowiadania Jezusa w przypowieściach. Co to jest przypowieść? Najkrócej ujmując, jest to opowieść w pigułce, niczym przysłowie pełne mądrości, albo motto, które ujmuje wszystko, co najważniejsze. Mój kolega często żartuje: “Mówisz w przypowieściach, a teraz powiedz wprost, o co ci chodzi”. No właśnie. A o co chodziło Jezusowi? O Ojca. Ojciec niebieski był mottem jego życia, opowieścią wypowiedzianą na wiele sposobów – słowem i życiem, jedyną treścią, którą chciał przekazać światu.
Znając naszą skłonność do zapominania, na odchodne Jezus pozostawia swoim uczniom, czyli tobie i mnie, tylko jedno słowo – Ojciec, które jest kluczem do rozumienia sztuki życia.
Uczestniczymy w wielkiej opowieści zwanej życiem. Możemy stać się też jedną z pięknych przypowieści o Ojcu.
