Te, które oglądacie, przyjdą dni, w których nie pozostawiony zostanie kamień na kamieniu, który nie zostanie zwalony. (Łk 21,6)
ταῦτα ἃ θεωρεῖτε ἐλεύσονται ἡμέραι ἐν αἷς οὐκ ἀφεθήσεται λίθος ἐπὶ λίθῳ ὃς οὐ καταλυθήσεται.
Hæc, quæ videtis, venient dies, in quibus non relinquetur lapis super lapidem, qui non destruatur.
Kamień położony na kamieniu jest wyrazem świadomego pomysłu budowania. Czyjeś ręce ociosały, podniosły i położyły z zamysłem zbudowania domu, świątyni, murów. Jezus zapowiada, że nawet świątynia w Jerozolimie, choć jest piękna, wspaniała, to i tak przeminie. Zostanie jednak nowa świątynia, jest nią Chwalebne Ciało Jezusa. Św. Paweł nam podpowie, że w tej świątyni jesteśmy żywymi kamieniami. Każdy ma swoje miejsce i jest niepowtarzalny. Więzią jest miłość wzajemna, która spaja nas w jedno ciało.
