Królestwo (מַמְלָכָה mamlāḵă)

Królestwo (מַמְלָכָה – mamlāḵă), słowo to pochodzi od hebrajskiego rdzenia מלך (mlk), od którego pochodzą również słowa: król, królestwo, królować, itd. W tłumaczeniu greckim βασίλειος (basileios). Różnorodne użycie tego terminu w Starym Testamencie wskazuje na szeroki i ogólny zakres znaczeniowy zależny od kontekstu. Pan, Bóg Izraela, który wyprowadził go z niewoli egipskiej, towarzyszy swemu ludowi i pragnie uczynić go swoim ludem.

Właśnie temat szczególnej przynależności Izraela do Boga podejmuje dzisiejsze pierwsze czytanie (Wj 19,2-6). Bóg poprzez Mojżesza zwraca się do Izraelitów z obietnicą: „Teraz, jeśli pilnie słuchać będziecie głosu Mego i strzec Mojego przymierza, będziecie szczególną Moją własnością… królestwem kapłanów i ludem świętym”. Warunkiem takiej przyszłości Izraela jest słuchanie Pana i wierność Jego Przymierzu. To sprawi, że Izrael będzie królestwem kapłanów, to znaczy, że cały Izrael będzie nim dla wszystkich innych narodów.

Podobnie Pan Jezus wysyła swoich uczniów z radosną nowiną, że „bliskie już jest królestwo niebieskie”, to znaczy królestwo Boga i Jego miłość dla wszystkich. Mateusz używa tego samego greckiego rzeczownika βασιλεία (Mt 10,7). Jest rzeczą niesamowitą móc w codzienności życia pamiętać, że wielu władców i dyktatorów współczesnych przekonanych jest, że to oni decydują o losach narodów i świata, ale że w rzeczywistości nasze życie należy do Boga i żyjemy w Jego królestwie. Misją naszą jest być świadkiem Boga wobec innych.