Pokorny (עָנִי ʽānî), przymiotnik ten znaczy również “nieszczęśliwy”, “biedny” i “ubogi”. Należy podkreślić, że postawa pokory, która podoba się Bogu, nie jest uwewnętrznieniem, czy uduchowieniem, cierpienia, ale warunki, jakie przymiotnik עָנִי (ʽānî) opisuje, ogarniają całą osobę. Przymiotnik עָנִי (ʽānî) zajmuje szczególne miejsce w refleksji mądrościowej. 

Prorok Zachariasz w dzisiejszym czytaniu (Za 9,9-10) wzywa Izraela do szczególnej radości, ponieważ nadchodzi jego Król, sprawiedliwy i zwycięski: „Pokorny jedzie na osiołku…”. Według zapowiedzi proroka wprowadzi On pokój, a Jego władza ogarnie cały świat. Warto też zauważyć, że grecki przekład tekstu proroka Zachariasza (9,9) używa słowa πραῢς, tłumacząc przymiotnik „pokorny” (עָנִי ʽānî) w odniesieniu do zapowiadanego króla.

Ten sam grecki przymiotnik πραῢς (praus) występuje także w dzisiejszej Ewangelii (Mt 11,25-30) w odniesieniu do Pana Jezusa, który sam mówi o sobie, że jest „pokornego serca”: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie Moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego (πραῢς praus) serca”. Żeby odpowiedzieć na to zaproszenie potrzebne jest doświadczenie miłości Boga, którego pokora sprawia, że Jego jarzmo jest słodkie, a brzemię lekkie…