Szukać (דָּרַשׁ dāraš)

Szukać (דָּרַשׁ dāraš) w języku hebrajskim znaczy też „badać”, „rozpytywać się”, „prosić”, „pytać”, „radzić się”, „zwracać się” czy „troszczyć się”. Znaczenie tego czasownika o tak szerokim polu semantycznym zależy od kontekstu, w którym występuje i to on decyduje o różnych odcieniach znaczenia tego słowa. Czasownik ten wymaga dopełnienia, którym może być coś abstrakcyjnego, na przykład sprawiedliwość czy pokój. W każdym wypadku czasownik ten zawiera w sobie znaczenie aktywności, akcji, dynamizmu. Akcja czasownika דָּרַשׁ (dāraš) spełnia się tylko wtedy, kiedy realizuje się to, czego się szuka. Zaskakuje fakt, że użycie teologiczne tego czasownika jest częstsze od powszechnego i najczęściej podmiotem דָּרַשׁ (dāraš) jest człowiek, a dopełnieniem, czyli przedmiotem poszukiwań, jest Bóg.
Wyrażenie יהוה דָּרַשׁ (dāraš YHWH), które występuje w dzisiejszym Pierwszym Czytaniu (Iz 55, 6-9), w sensie teologicznym określa zasadniczą postawę kogoś, kto należy do ludu Bożego, którą jest lojalność. Na taką postawę Bóg odpowiada własną lojalnością i pozwala się znaleźć. Należy zauważyć, że wyrażenie to zajmuje ważne miejsce w nauce proroków. Istotnie, Izajasz woła „szukajcie Pana, gdy się pozwala znaleźć, wzywajcie Go, dopóki jest blisko” (Iz 55,6), a przez proroka Amosa Bóg mówi podobnie: „Szukajcie Mnie, a żyć będziecie” (Am 5,4). Sam Bóg mówi też przez Izajasza, że „myśli moje nie są myślami waszymi ani wasze drogi moimi drogami”, z tego wynika, że szukanie Boga przez człowieka jest wręcz konieczne. Szukanie Boga oznacza więc poznawanie i przyjmowanie mentalności Boga w Jego wolnej hojności. Izajasz wzywa do nawrócenia, bo Bóg jest hojny w przebaczaniu.
Dzisiejsza Ewangelia (Mt 20,1-16) ukazuje hojne oblicze Boga w dawaniu: „Przyjacielu, nie czynię ci krzywdy; czyż nie o denara umówiłeś się ze mną – mówi gospodarz w przypowieści Jezusa – chcę też i temu ostatniemu dać tak samo jak tobie. Czy mi nie wolno uczynić ze swoim tego, co chcę? Czy na to złym okiem patrzysz, że jestem dobrym?”. Obyśmy wszyscy umieli nie tylko „szukać Boga”, ale też przyjąć i cieszyć się Jego hojnością.