Gdy był już blisko, na widok miasta zapłakał nad nim. (Łk 19,41)
Καὶ ὡς ἤγγισεν, ἰδὼν τὴν πόλιν ἔκλαυσεν ἐπ’ αὐτήν.
et ut adpropinquavit videns civitatem flevit super illam dicens.
Chrystus zapłakał. Nie uronił łezki, gdzieś na boku, w skrytości (δακρύω). Głośno zapłakał (κλαίω). Jeżeli nie rozpoznaję tego, co służy pokojowi i nie dostrzegam Zbawiciela, nie ma się co dziwić, że jestem oblegany przez to, co mnie zniewala.
