Lecz Pan powtórzył wołanie: «Samuelu!» Wstał Samuel i poszedł do Helego, mówiąc: «Oto jestem: przecież mię wołałeś». Odrzekł mu: «Nie wołałem cię, synu. Wróć i połóż się spać». (1Sm 3,6)
וַיֹּ֣סֶף יְהוָ֗ה קְרֹ֣א עוֹד֮ שְׁמוּאֵל֒ וַיָּ֤קָם שְׁמוּאֵל֙ וַיֵּ֣לֶךְ אֶל־עֵלִ֔י וַיֹּ֣אמֶר הִנְנִ֔י כִּ֥י קָרָ֖אתָ לִ֑י וַיֹּ֛אמֶר לֹֽא־קָרָ֥אתִי בְנִ֖י שׁ֥וּב שְׁכָֽב׃
Et Dominus rursum vocavit Samuel. Consurgensque Samuel abiit ad Heli et dixit: „Ecce ego, quia vocasti me”. Qui respondit: „Non vocavi te, fili mi. Revertere et dormi!”.
Wołać (קָרָא qārā՚), rdzeń qr՚ obejmuje szeroki wachlarz znaczeń: od „wołać, wzywać, nazywać, zaprosić, prosić, czytać, czytać na głos” aż po „śpiewać”, czy też „wrzeszczeć”. Podstawowe znaczenie to „mówić na głos”. Greckim odpowiednikiem najczęściej używanym w tłumaczeniu LXX jest καλέω. Czasownik ten jest najwybitniej związany ze sferą komunikacji międzyosobowej. W Biblii dotyczy komunikowania się, wołania, na przykład Psalmisty do Boga, jak i zwracania się Boga do człowieka.
W Pierwszym Czytaniu z dzisiejszej niedzieli (1 Sm 3,3-10.19) czasownik „wołać” (קָרָא qārā՚) jest najczęściej powtarzającym się słowem i przykładem, jak to samo słowo może nabierać różnych znaczeń. W swym podstawowym znaczeniu czasownik ten wyraża wołanie Boga do Samuela: „Wtedy Pan zawołał do Samuela, a ten odpowiedział: oto jestem!” (w.6), ale w kontekście całego opowiadania קָרָא (qārā՚) spełnia szczególną funkcję: wołanie Boga do Samuela wyraża „wezwaniem go do służby Bogu”. W tym przypadku קָרָא (qārā՚) staje się wyrażeniem technicznym powołania.
Ewangelia dzisiejsza (J 1,35-42) opowiada epizod spotkania Jezusa z Janem Chrzcicielem i jego uczniami. Jan dyskretnie, ale nie po raz pierwszy, wskazuje na Jezusa jako na „Baranka Bożego”. Uczniowie jego słysząc to, śledzą Jezusa. Historia kończy się w domu Mistrza, a następnie pierwszym spotkaniem Piotra z Jezusem, który utkwił w Szymonie wzrok i dał mu nowe imię, jak nową tożsamość, nazwał go Piotrem: „odtąd będziesz nazywał się (καλέω) Kefas – to znaczy Piotr”. Jak wiemy, greckie καλέω jest tłumaczeniem hebrajskiego קָרָא (qārā՚). W tym wołaniu na Piotra nowym imieniem możemy odkryć powołanie Piotra, jakby wezwanie go do bycia skałą.
Każdy z nas z całą pewnością woła często do Pana, ale pytaniem jest, jak Bóg woła do mnie…?
