Z kwiatu jak dojrzewającego grona zostało rozradowane serce moje w niej (Mądrości), wyszła na prostą stopa moja, od młodości mojej tropiłem ją. (Syr 51,15)
ἐξ ἄνθους ὡς περκαζούσης σταφυλῆς εὐφράνθη ἡ καρδία μου ἐν αὐτῇ. ἐπέβη ὁ πούς μου ἐν εὐθύτητι, ἐκ νεότητός μου ἴχνευον αὐτήν.
et effloruit tamquam praecox uva. Laetatum est cor meum in ea, ambulavit pes meus iter rectum; a iuventute mea investigabam eam. (Sir 51, 19b-20)
Cały czas adresatem wyznań, modlitwy Syracha jest Mądrość. Widział ją we wszystkim, co go otaczało. Piękno kwiatów, jest jak uśmiech Pana Boga; dojrzewające owoce, przypominają o Jego hojności i wspaniałomyślności. Piękno kwitnącej łąki wzbudza wdzięczność za każdy dzień młodości. Serce doznaje radości z odkrywania prostoty życia. Niech rozkwita dziś mądrość uśmiechem w promieniach błogosławieństwa wstępującego ku Bogu i zstępującego od Boga.
