Chodźcie, zbudujemy sobie miasto i wieżę, której wierzchołek będzie sięgał nieba, i w ten sposób zdobędziemy sobie imię, abyśmy się nie rozproszyli po całej ziemi. (Rdz 11,4)
וַיֹּאמְר֞וּ הָ֣בָה ׀ נִבְנֶה־לָּ֣נוּ עִ֗יר וּמִגְדָּל֙ וְרֹאשֹׁ֣ו בַשָּׁמַ֔יִם וְנַֽעֲשֶׂה־לָּ֖נוּ שֵׁ֑ם פֶּן־נָפ֖וּץ עַל־פְּנֵ֥י כָל־הָאָֽרֶץ׃
Venite, faciamus nobis civitatem et turrim, cuius culmen pertingat ad caelum: et celebremus nomen nostrum antequam dividamur in universas terras.
καὶ εἶπαν Δεῦτε οἰκοδομήσωμεν ἑαυτοῖς πόλιν καὶ πύργον, οὗ ἡ κεφαλὴ ἔσται ἕως τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ποιήσωμεν ἑαυτοῖς ὄνομα πρὸ τοῦ διασπαρῆναι ἐπὶ προσώπου πάσης τῆς γῆς.
Budowniczy wieży Babel chcieli zdobyć sobie imię, to znaczy zyskać rozgłos i chwałę. Chcieli przez wieki być pamiętani i podziwiani. Chcieli być nieśmiertelni w oczach przyszłych pokoleń. Wieża stała się obrazem ich pychy. Dążyli do osiągnięcia celu sami. Sami wyrabiali i wypalali cegłę, sami budowali wieżę, bez wsparcia i opieki Bożej, bez Jego błogosławieństwa.
Imię określa naszą tożsamość, to kim jesteśmy. Nadać imię, znaczy dać komuś lub czemuś tożsamość. Zmienić imię znaczy wziąć w posiadanie czy nadać misję i zadanie. Znajdziemy w Biblii opisy tego, jak Bóg zmienia imiona tym, którzy odegrali dużą rolę w historii zbawienia jak Abram — Abraham, Saraj — Sara, Jakub — Izrael, Szymon — Piotr czy Szaweł — Paweł.
Każdy z nas ma imię, każdy z nas ma jakąś misję życiową, niezależnie od tego, w jakim żyje stanie, jaki ma zawód, wykształcenie itp. Ważne, by w życiu pełnić wolę Bożą i żyć na Bożą chwałę, a nie swoją. Jeśli nasze życie będzie pełne miłości do Boga i bliźniego, to nasze imię przetrwa na wieki tak jak imiona świętych Kościoła – Jego chwałę Bożą!
Hebrajskie słowo שֵׁם [šêm] oznacza imię /nazwany /reputacja /sława, także oznaczenie indywidualności lub pamięci o osobie. W kontekście biblijnym oznacza tożsamość danej osoby w oczach Pana Boga i jej misję w Bożym planie zbawienia. W Biblii Imię Pana Boga jest święte i niewymawialne i jest traktowane z najwyższym szacunkiem. Słowo šêm pochodzi od czasownika שׂוּם [śûm] o znaczeniu ustanowić / uczynić znak. Greckim odpowiednikiem tego słowa w LXX jest ὄνομα [onoma].