Wróć, Izraelu, do Pana, Boga twojego, upadłeś bowiem przez własną swą winę. (Oz 14,2)
שׁוּבָה יִשְׂרָאֵל עַד יְהוָה אֱלֹהֶיךָ כִּי כָשַׁלְתָּ בַּעֲוֺנֶךָ׃
Convertere Israhel ad Dominum Deum tuum quoniam corruisti in iniquitate tua.
Ἐπιστράφητι, Ισραηλ, πρὸς κύριον τὸν θεόν σου, διότι ἠσθένησας ἐν ταῖς ἀδικίαις σου.
Bóg wybrał i ukochał Lud Izraela. Czuwał nad Narodem Wybranym, opiekował się nim. Był obecny w ich historii. Przemawiał do nich przez proroków, pocieszał, upominał. Zawarł z nimi przymierze, dał obietnicę Mesjasza. Wychodził naprzeciw ich potrzebom. Niestety Izrael nie był posłuszny Bogu, łamał przymierze, oddawał cześć bożkom, szybko zapominał o dobrodziejstwach Boga. Bóg jednak nigdy nie zapomniał, przez usta proroków wołał: WRÓĆ.
Wróć, bo Pan twój czeka, zaprasza Cię do pełni życia. Wróć, bo gotów jest przebaczyć wszystkie Twoje grzechy. Wróć, bo On ulituje się nad tobą i cię zbawi, tylko wróć. Wróć, a On będzie się tobą opiekował, będzie Ci błogosławił. Odrzuć grzech, wróć do źródła szczęścia, wróć do miłości. Wróć na Jego drogę, która prowadzi do szczęścia. To zaproszenie także dla nas, Jego ukochanych dzieci. Do nas też Bóg mówi: WRÓĆ za każdym razem, kiedy zejdziemy z drogi prowadzącej do Życia.
