A Szaweł uważał to zabójstwo za słuszne. Zaczęło się wtedy gwałtowne prześladowanie Kościoła w Jerozolimie. Dlatego wszyscy wierzący, z wyjątkiem apostołów, rozproszyli się po terenach Judei i Samarii. (Dz 8,1)
Σαῦλος δὲ ἦν συνευδοκῶν τῇ ἀναιρέσει αὐτοῦ Ἐγένετο δὲ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳδιωγμὸς μέγας ἐπὶ τὴν ἐκκλησίαν τὴν ἐν Ἱεροσολύμοις πάντες τε διεσπάρησαν κατὰ τὰς χώρας τῆς Ἰουδαίας καὶ Σαμαρείας πλὴν τῶν ἀποστόλων.
Saulus autem erat consentiens neci eius facta est autem in illa die persecutio magna in ecclesia quae erat Hierosolymis et omnes dispersi sunt per regiones Iudaeae et Samariae praeter apostolos.
Sam dzisiejszy termin jest ciekawy, bo dosłownie można by go przetłumaczyć jako „rozsiać”, a to już sugeruje, że każdy uczeń staje się jak ziarno z przypowieści, które rozrasta się w potężne drzewo. Każdy z uczniów staje się zaczynem królestwa Bożego.
Greckie słowo διασπείρω [diaspeirō] oznacza czynność rozproszenia. W kontekście biblijnym odnosi się do rozproszenia wierzących z powodu prześladowań. Słowo to pochodzi od przyimka διά [dias] o znaczeniu w poprzek /przez oraz czasownika σπείρω [speirō], czyli rozsiewać. Hebrajskim odpowiednikiem tego słowa jest פָּזַר [pazar].