I tak się modliłem: „Boże mój, bardzo się wstydzę! I nie śmiem, mój Boże, zwrócić twarzy ku Tobie, gdyż nasze winy wyrastają nam ponad głowę, a nasze przestępstwa sięgają aż do nieba! (Ezd 9,6)
וָאֹמְרָה אֱלֹהַי בֹּשְׁתִּי וְנִכְלַמְתִּי לְהָרִים אֱלֹהַי פָּנַי אֵלֶיךָ כִּי עֲוֺנֹתֵינוּ רָבוּ לְמַעְלָה רֹּאשׁ וְאַשְׁמָתֵנוּ גָדְלָה עַד לַשָּׁמָיִם׃
καὶ εἶπα κύριε ᾐσχύνθην καὶ ἐνετράπην τοῦ ὑψῶσαι τὸ πρόσωπόν μου πρὸς σέ ὅτι αἱ ἀνομίαι ἡμῶν ἐπληθύνθησαν ὑπὲρ κεφαλῆς ἡμῶν καὶ αἱ πλημμέλειαι ἡμῶν ἐμεγαλύνθησαν ἕως εἰς οὐρανόν.
et dixi Deus meus confundor et erubesco levare Deus meus faciem meam ad te quoniam iniquitates nostrae multiplicatae sunt super caput et delicta nostra creverunt usque in caelum.
“Jest bowiem wstyd, co grzech sprowadza, i wstyd, który jest chwałą i łaską. Nie wstydź się wyznać swych grzechów, a nie zmagaj się z prądem rzeki!” (Syr 4,21.26).
בּוּשׁ [būsz]
Hebrajskie słowo בּוּשׁ [būsz] oznacza wstydzić się, doznać hańby. W Biblii odnosi się do doświadczenia upokorzenia człowieka wobec Pana Boga lub ludzi; słowo to pochodzi od rdzenia בּוּשׁ [būsz] o znaczeniu być zawstydzonym, rozczarowanym, okrytym hańbą. Greckim odpowiednikiem jest καταισχύνομαι [kataischunomai] – zawstydzić się, doznać upokorzenia.