Istotnie Syn Człowieka odchodzi, jak jest napisane o Nim, biada zaś człowiekowi owemu, przez którego Syn Człowieka jest wydawany, dobrze byłoby mu, żeby nie narodził się człowiek ten. (Mt 26,24)
ὁ μὲν υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὑπάγει καθὼς γέγραπται περὶ αὐτοῦ, οὐαὶ δὲ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ διʼ οὗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται· καλὸν ἦν αὐτῷ εἰ οὐκ ἐγεννήθη ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος.
Filius quidem hominis vadit sicut scriptum est de illo vae autem homini illi per quem Filius hominis traditur bonum erat ei si natus non fuisset homo ille.
Wybrane słowo pochodzi ze złożenia παρά – para (przyimek, od, z, przy, obok) i δίδωμι – didomi (dawać, dawać coś komuś, dać, zezwolić, pozwolić komuś). W Nowym Testamencie czasownik ten pojawia się 121 razy. W Ewangeliach synoptycznych i u św. Jana najczęściej pojawia się w rozdziałach opisujących Pasję Jezusa. Dramatem Judasza było to, że ciągle kradł, nawet kawałek chleba wyniósł z uczty i poszedł w noc. A przecież Jezus sam się wydał w nasze ręce. Wydał się w nasze władanie. Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie, połamał go i podał, mówiąc: «To jest Ciało Moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na Moją pamiątkę!» (Łk 22,19).
