Zobaczył zaś pewną wdowę ubogą wrzucającą tam dwa pieniążki. (Łk 21,2)

εἶδεν δέ τινα χήραν πενιχρὰν βάλλουσαν ἐκεῖ λεπτὰ δύο.

Dwa grosze to całe utrzymanie wdowy. Mogła jeden sobie zatrzymać. Oddała wszystko, całe swoje życie w Ręce Boga. Wielkie zaufanie i wielka hojność. Miała tylko Boga jako swojego Żywiciela i Obrońcę. Potem wtopiła się w tłum bogatych, ale w oczach Jezusa pozostała drogocenną perłą.