Gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami, Jezus powiedział: Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony. (Łk 21,5-6)

καί τινων λεγόντων περὶ τοῦ ἱεροῦ ὅτι λίθοις καλοῖς καὶ ἀναθήμασιν κεκόσμηται εἶπεν. ταῦτα ἃ θεωρεῖτε ἐλεύσονται ἡμέραι ἐν αἷς οὐκ ἀφεθήσεται λίθος ἐπὶ λίθῳ ὃς οὐ καταλυθήσεται.

λίθος lithos – kamień; mały kamyk, kamień używany do budowy, w przenośni o Chrystusie.

Kiedy niektórzy zachwycają się pięknem kamieni, z których zbudowana jest świątynia, Jezus mówi o zniszczeniu zarówno budowli, jak i zniszczeniu innej Świątyni, którą jest Jego ukrzyżowane Ciało. To On, kamień odrzucony przez budujących, stanie się kamieniem węgielnym Nowej Świątyni (por. Ps 118,22). Świątyni, której nie będą tworzyły martwe kamienie, lecz żywi ludzie.

Dziś również ja jestem częścią tej Świątyni, tej wspólnoty, wspólnoty Kościoła. Jestem jednym z kamieni, które Go tworzą. Czy mam tego świadomość? Czy czuję się współodpowiedzialny za Jego wizerunek? Czy moje serce jest Świątynią Ducha Świętego?

Jezu, daj mi łaskę bycia kamieniem Twojej świątyni, w której Ty jesteś Głową i Kamieniem Węgielnym.