Lecz On obrócił się i patrząc na swych uczniów, zgromił Piotra słowami: “Zejdź Mi z oczu, szatanie, bo nie myślisz o tym, co Boże, ale o tym, co ludzkie”. (Mk 8,33)
W dzisiejszej perykopie jesteśmy świadkami pewnego przełomu. Wydarzenie spod Cezarei Filipowej opisane w ósmym rozdziale Ewangelii Marka znajduje się w połowie dzieła. Od tego momentu, Jezus już jawnie mówi o tym, co Go czeka w Jerozolimie.
Jako, że Ewangelia Marka to są swoiste “pamiętniki” pierwszego papieża, to możemy dostrzec pokorę św. Piotra – na jego odpowiedź, co do osoby Jezusa, nie czytamy tutaj o obietnicy powierzenia mu Kościoła. Jednak znamienne jest pozostawienie tego, że Zbawiciel nazywa Piotra szatanem. Bez wątpienia ważna jest tu rola kuszenia Jezusa, ale nie obojętnym też jest znaczenie słowa szatan. סָטָנָא (satana) wywodzi się z języka aramejskiego i oznacza przeszkodę, nie tylko osobowe zło. Także patrząc na opisaną dziś scenę, nie trudno sobie wyobrazić, że Piotr, w dobrej wierze, stał się dla Chrystusa przeszkodą w dziele Zbawienia. Zanim więc zaczniemy czynić Bogu o cokolwiek wyrzuty i Go poprawiać, warto się zastanowić, czy nie stanę na Jego drodze jako przeciwnik.
