Gdy zaś przyszedłby Syn Człowieka w chwale Swojej i wszyscy aniołowie z Nim, wtedy zasiądzie na tronie chwały Swojej. (Mt 25,31)

ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἄγγελοι μετʼ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ.

Słowo θρόνος thronos pochodzi od czasownika θράω thrao – siadać. Jest synonimem władzy, oblicza, sądu.

Tron Syna jest punktem odniesienia, uporządkowania całej duchowej przestrzeni. Stając przed Nim natychmiast rozpoznaję, czy stoję po właściwej stronie. Oddzielone zostają we mnie miłosierdzie i obojętność, poświęcenie i własna wygoda, wzruszone serce i czubek własnego nosa.

Dramat tego oddzielenia przebiega przez środek mojego życia. Miłość miłosierna nie lęka się tej odsłony. Raczej jest zdumiona: Kiedy Cię widziałam?