Stawajcie się miłosierni, jak i Ojciec wasz miłosierny jest. (Łk 6,36)

Γίνεσθε οἰκτίρμονες καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστίν.

Doskonali, święci, miłosierni, tak, jak Ojciec. Choć poprzeczka wydaje się wysoko podniesiona, to jednak naturalnym stanem jest podobieństwo dzieci do Ojca.

Zakres tego miłosierdzia to współczucie, czułość. Z greki brzmi trochę jak dom – οἶκος. Zakłada zatem pewien stan bliskości, obecności.

Słowo kształtuje w nas serca miłosierne, wrażliwe, bezmierne, ale nie mierne. Miłosierdzie do nas powraca przez serce Ojca, i On udziela nam Ducha bez miary. (zob. J 3,34)